Inwestycje w nietypową biżuterię

ALPAKA – tzw. „NOWE SREBRO”
Jest to stop cynku (8-45%) miedzi (45-70%) i niklu (8-20%)o kolorze srebrnym, błyszczący i bardziej odporny na korozję niż czyste srebro. Z racji swojego wyglądu (kolor srebrzystobiały) i właściwości zwana „nowym srebrem”. Dawniej stosowano również nazwy: argentan, pakfong, melchior, arfenil, neusilber, srebro Schefildskiego, chińskie srebro, metal AlpakaChristofle`a i inne. Jest to wieloskładnikowy stop metali zawierający, oprócz miedzi i cynku, także nikiel i mangan (ok. 40-70% miedzi, 10-20% niklu i 5-40% cynku). Nie zawiera on srebra*.
Alpaka stosowana jest głównie w jubilerstwie, gdzie próbuje konkurować z prawdziwym srebrem, gdyż wyroby z alpaki są równie piękne lecz o wiele tańsze. Posiada także szczególnie ważne w użytkowaniu właściwości srebra – nie ciemnieje, zachowuje połysk. Służy również do wyrobu przedmiotów dekoracyjnych, sztućców, sprzętu medycznego, instrumentów muzycznych, tacek, itp.
Wiele wyrobów z alpaki sprzedawanych w Galerii Azteka jest dodatkowo posrebrzanych.

MASA PERŁOWA (MACICA PERŁOWA)
Macica perłowa zwana też masą perłową jest to oszlifowana i wypolerowana Muszle Haliotis = masa perłowawewnętrzna lub zewnętrzna wapienna warstwa jedno muszlowych mięczaków abalone z rodzaju Haliotis. Są one owalne lub okrągłe z rzędem otworów (porów) do oddychania umieszczonych po jednej stronie. Jest wiele typów muszli abalone: czarne, różowe, zielone, niebieskie, czerwone, białe i inne.
Głównym zastosowaniem macicy perłowej jest użycie jej do wyrobu przedmiotów ozdobnych, inkrustacji m.in. mebli i gitar oraz biżuterii. Do takich należy abalone meksykańskie – niebieskie, polerowana i lakierowana muszla ślimaka Słuchotki (łac. Haliotis fulgens, potocznie „ucho morza”) z półwyspu Baja Kalifornia w Meksyku. Służy m.in. do wyrobu guzików, trzonków do noży, ramek do obrazków czy zdjęć, pudełek i szkatułek oraz drobnej galanterii ozdobnej, biżuterii tj.: naszyjniki, broszki, klamry do włosów, wisiorki, bransolety, kolczyki i inne. Oszlifowane muszle Haliotis są też sprzedawane kolekcjonerom muszli.
W procesie produkcyjnym muszla musi najpierw zostać otwarta, podzielona, pocięta, oszlifowana, wypolerowana i polakierowana zanim pokażą się w finalnej formie tak atrakcyjne do wyrobu biżuterii kolory niebiesko-zielono-fioletowe. Wypolerowane kawałki masy perłowej naklejane są na metal, srebro, złoto lub drewno. Często też małe kawałki muszli są osadzane w farbowanej na różne kolory masie epoksydowej – żywicy.
Masa perłowa przepięknie tęczowo się mieni i jest niepowtarzalna.
Nie ma dwóch muszli o jednakowych kolorach i wzorach, a ponieważ biżuteria jest wytwarzana i zdobiona ręcznie dlatego każdy przedmiot jest unikalny – nie ma dwóch identycznych sztuk!
Istotną informacją dla Kupujących w Galerii jest fakt, że zdjęcia produktów pokazują kształt poszczególnych przedmiotów, który pozostaje niezmienny, natomiast jego kolorystyka jest przykładowa i będzie się zmieniać.
Każdy zakup będzie inny, jedyny w swoim rodzaju, nie będzie sztampowy, seryjny czy powtarzalny.

OBSYDIAN – SZKLIWO WULKANICZNE Obsydian
Obsydian to inaczej naturalne szkliwo wulkaniczne lub Izofir. Najstarsze przedmioty (tj.: narzędzia, broń, rzeźby, ozdoby) wykonane z tej skały pochodzą sprzed kilku tysięcy lat z obszaru Mezopotamii. Obsydian był też niezmiernie popularny i ceniony przez Azteków oraz Majów gdzie pełnił niezwykle ważną rolę – zarówno magiczną i energetyczną, jak i użytkową. Służył m. in. do wyrobu grotów strzał, noży rytualnych, zwierciadeł, masek i kolczyków.
Obecnie bywa używany jako kamień dekoracyjny, ozdobny i jubilerski a także popularny surowiec rzeźbiarski.
„Skała magmowa, kwaśna, wylewna, złożona niemal wyłącznie ze szkliwa wulkanicznego. Naturalne szkło powstaje w wyniku natychmiastowego stygnięcia magmy, prawdopodobnie pod wodą. Obsydian znajduje się w wyciekach lawy datowanych od ok. 60 mln lat aż do współczesności. Z czasem ulega zniszczeniu, przyjmując wygląd zwyczajnej, drobnoziarnistej skały.
Nazwa wywodzi się od imienia Obsiusza – Rzymianina, odkrywcy tej skały lub plemienia Obsius, zamieszkującego niegdyś wisior obsydiantereny obecnej Etiopii.
Rodzaje obsydianu:
– falisty – rysunek przedstawiający pofałdowane wstęgi, smugi (najbardziej znany z Meksyku).
– iryzujący = tęczowy – wykazuje żarzącą się iryzację o barwach: złocistej, zielonej, niebieskiej, purpurowej (najpiękniejsze okazy pochodzą z Meksyku, USA, Islandii, stanowi ceniony kamień jubilerski i kolekcjonerski).
– śnieżny = kwiatowy – handlowa nazwa czarnego obsydianu zawierającego liczne białe krystality układające się w kształt płatków śniegu lub kwiatów. Najpiękniejsze okazy pochodzą z USA – Utah.
– kwitnący – czarny, podobny do o. śnieżnego, zawiera liczne białe sferolity. Pochodzi z Nevady (USA).
– onyksowy – odznacza się występowaniem naprzemianległych jasnych i ciemnych warstewek lub wstęg, podobnych jak w onyksie.
– połyskliwy – odznacza się metalicznym odblaskiem lub „skrzącym się” połyskiem wywołanym przez bardzo drobne pęcherzyki gazowe lub mikrolity.
Szczególnymi formami jego występowania są: łzy Apacza, łzy Pele, włosy Pele” *

MASA MALACHITOWA I TURKMENITOWA
Masa, zwana przez Meksykanów malachitową i turkmenitową (hisz.: malaquita, turqmenita), jest to masa uzyskiwana z drobinek malachitu i turkmenitu pomieszana z emalią (hisz.: resina) – samoutwardzalną żywicą epoksydową – wprasowywaną w wyroby w celu ich ozdabiania.
Odpowiednio powstaje szkliwo o kolorze: turkmenitowa – niebieski, malachitowa – zielony.

Pielęgnacja biżuterii
Aby biżuteria przez wiele lat zachowała swój blask należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:
– przechowywać biżuterię w odpowiedni sposób: najlepiej umieścić w szkatułce na biżuterię lub innym pudełeczku, przeznaczonym do tego celu a najlepiej przechowywać owinięte w miękką szmatkę w szczelnie zamkniętych torebkach (np. foliowe z zaciskiem strunowym) – ogranicza to dostęp do biżuterii powietrza i zmniejsza możliwość jej ściemnienia. Unikniemy też w ten sposób zarysowań od innych przedmiotów czy też nawet od powierzchni pudełka,
– chronić przed uszkodzeniami mechanicznymi, szkodliwymi substancjami,
– unikać kontaktu biżuterii z ciałem pokrytym kremem, perfumami, maściami leczniczymi itp.,
– zdejmować biżuterię przed kąpielą w morzu, basenie, a w szczególności w wodach i błotach siarkowych,
– nie stosować metod, takich jak: czyszczenie różnymi środkami żrącymi, sokiem z cytryny, kwaskiem cytrynowym, pasty do zębów (ze względu na zawarte w paście związki fluoru i chloru),
– przy pracach domowych ściągać biżuterię (przede wszystkich z rąk) aby chronić ją przed uszkodzeniami: mechanicznymi (tj. porysowaniem, ścieraniem, odklejaniem, itp.) lub chemicznymi (jak np. pęknięcia lutów pod wpływem niektórych detergentów),
– systematycznie swą biżuterię czyścić. Najlepiej raz w miesiącu przemyć (za pomocą starej szczoteczki do zębów i np. „ludwika” z zanieczyszczeń mechanicznych (kremy, pot, itp.),
– gładkie powierzchnie, np. w bransoletkach, naszyjnikach, broszkach, itp. czyścić szmatkami do czyszczenia srebra,
– nie czyścimy biżuterii w specjalnych płynach do tego celu przeznaczonych ponieważ masa perłowa jest naklejana a moczenie biżuterii z kamieniami klejonymi może powodować ich wypadanie.